donderdag 15 maart 2018

Dichtstuk op maat bij schilderwerk van Anne Semler.




















Op de laagte van een monddood veld,
Waar wijnpalmen en flonkre bloemen
Niet door m’n potlood worden verteld
Om geen honingbij te hooren zoemen,
Stilt mijne hand het gezwinde leven,
Eer ze opgaat in ‘n welbespraakter tij
En laat ik Schoon met Rede verweven
In h’r vleuglen van lelieblanke makelij.

2 opmerkingen:

  1. De lente lonkt en zie, daar verschijnt reeds de eerste vlinder. Niet schroomvallig doch in volle glorie. Alsof hij fier en onbevangen kond wil doen van nakend geluk in een ontluisterende wereld. Mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank voor de waardering, genegen Satyricon.

    BeantwoordenVerwijderen

Plaats reactie